Instytut Miłosierdzia Bożego, oprócz członkiń żyjących w celibacie ściśle prawnie związanych z Instytutem przez pełną profesję rad ewangelicznych, gromadzi osoby stowarzyszone.

Mogą nimi być mężatki (za zgodą swoich małżonków).

Żyją one charyzmatem Miłosierdzia Bożego pojętym zgodnie z nauką Kościoła i realizowanym w łączności z Najświętszą Maryją Panną Matką Miłosierdzia.

Osoby stowarzyszone łączą się z Instytutem więzami przyrzeczeń życia według rad ewangelicznych składanych na jeden rok i ponawianych co roku.

Mężatki oraz wdowy składają przyrzeczenia czystości stanowej, ubóstwa i posłuszeństwa obowiązujące w sumieniu, przy uwzględnieniu praw osób trzecich (małżonków, dzieci i/lub innych członków rodziny).

Przyrzeczenia uczynione przez osoby stowarzyszone mają się przyczyniać do doskonalszego wypełniania obowiązków stanowych i zawodowych, a przez to do duchowego rozwoju tych osób.

Dla wiernego wypełnienia przyrzeczeń konieczne jest ustawiczne dążenie do całkowitego poddania swej woli woli Bożej, na wzór Matki Najświętszej.

Siłę do tego zapewnia życie modlitwy.

Osoby stowarzyszone włączają się w misję Kościoła uświęcania i przemieniania świata od wewnątrz, przy pomocy środków tego świata, wprowadzając ducha miłości, sprawiedliwości i prawdy.

Zasadniczym obszarem działania mężatek i wdów stowarzyszonych jest ich małżeństwo i/lub rodzina. Powinny one w sposób szczególny być wzorowymi i kochającymi żonami i/lub matkami, dbającymi o swój dom i wychowanie dzieci oraz w miarę możliwości angażującymi się do prac apostolskich.

Charyzmat Miłosierdzia Bożego i wzór Chrystusa Miłosiernego winny inspirować wszelką działalność apostolską osób stowarzyszonych.