Formacja - to stały proces osobistego dojrzewania i upodabniania się do Jezusa Chrystusa, zgodnie z wolą Ojca, pod kierunkiem Ducha Świętego, aby być w świecie znakiem Jego miłości.

Formacja musi docierać głęboko do wnętrza osoby tak, aby każda jej postawa i czyn, zarówno w doniosłych momentach życia jak i codziennych okolicznościach, ujawniały jej całkowitą i radosną przynależność do Boga. W świeckim Instytucie Miłosierdzia Bożego formacja odbywa się pod kierunkiem Instruktorki Instytutu i Odpowiedzialnej Zespołu, lub osoby przez nie delegowanej. Obejmuje 2 etapy.

• ETAP 1

Etap pierwszy trwa dwa lata. Jego celem jest rozeznanie powołania do życia konsekrowanego w świecie, pogłębienie osobistej więzi z Chrystusem, poddanie się kierownictwu Ducha Świętego oraz poznanie duchowości Miłosierdzia Bożego. Kandydatka jest zachęcana do stopniowego wchodzenia na drogę rad ewangelicznych i włączanie się we wspólnotę instytutową.

Okres próby wstępnej kończy się złożeniem pierwszych ślubów rocznych (czystości, ubóstwa i posłuszeństwa) w czasie dorocznych rekolekcji.

• ETAP 2

Etap drugi trwa sześć lat. Jest to tzw. okres inkorporacji czasowej. Jego istotą jest przygotowanie do inkorporacji wieczystej. W tym okresie członkinie ponawiają co roku śluby czasowe. Głównym celem formacji staje się pogłębienie osobistego związku z Bogiem Miłosiernym w Trójcy Świętej, pogłębienie duchowości miłosierdzia, wypracowanie właściwej relacji ze światem oraz ducha apostolstwa, praktykę rad ewangelicznych i aktywne włączenie się w życie Instytutu. W tym okresie kandydatkę do inkorporacji wieczystej zobowiązuje się do podjęcia i ukończenia wybranej przez siebie formy kształcenia religijnego (np. studia teologiczne, studium duchowości, studium wiedzy religijnej).

Okres ten kończy się złożeniem ślubów wieczystych.

• Formacja ciągła

Od momentu złożenia ślubów wieczystych każda członki staje się odpowiedzialna za własną formację ciągłą. Trwa ona do śmierci, a jej celem jest dochowanie wierności darowi jaki się otrzymało, ciągłe nawracanie się oraz coraz doskonalsze naśladowanie Chrystusa poprzez praktykę rad ewangelicznych i uczynków miłosierdzia.